Blender Manual 2.93  / Blender Manual  2021  Free Download - 5114 PAGES

https://drive.google.com/file/d/1Weh_9v_03DqcsvdTqAT9nw4hSnPaDaQL/view?usp=sharing

Blender Manual 2.93 2021 pdf

https://drive.google.com/file/d/1Weh_9v_03DqcsvdTqAT9nw4hSnPaDaQL/view?usp=sharing

 

Blender Manual - Individual Chapters - A collection of pdf-s  in a zip file

https://drive.google.com/file/d/1aEXluGNOqETyNwD-ig3894l60bh2eg19/view?usp=sharing

Blender Manual 2.93 2021 Individual Chapters Pdf

https://drive.google.com/file/d/1aEXluGNOqETyNwD-ig3894l60bh2eg19/view?usp=sharing 

 

 

 

School Memories ( Childhood Memories : 5 )

பள்ளிக்கூட நினைவலைகள் :

எட்டாம் வகுப்பு வரை ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் வாங்க முடிந்த என்னால், அதன்பிறகு, ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் வாங்க முடியாமல் போனது.
அதிக தரம் வாய்ந்த பள்ளி என்பதாலும், வீட்டிற்கு வெகு அருகில் இருந்த பள்ளி என்பதாலும், நான் படித்த பள்ளியிலிருந்து வேறு ஒரு பள்ளிக்கு (தமிழ் மீடியம்) மாறினேன். அங்கு எவ்வளவுதான் முட்டி மோதினாலும் என்னால் இரண்டாவது ரேங்க்தான் வாங்க முடிந்தது.
அங்கு இரண்டு வருட படிப்பு முடிந்த நிலையில், பத்தாம் வகுப்பில் 442 / 500 (88%) மதிப்பெண்கள்    பெற்றிருந்தாலும்,   அறிவியல்   பாடத்தில்   பள்ளியளவில்    முதல்   மதிப்பெண் ( 98 / 100 ) பெற்றிருந்தாலும், “ பத்தாம் வகுப்பு கல்வியாண்டில் ஒரு நாள் கூட விடுப்பு எடுக்காமல் பள்ளி வந்த மாணவன் ” என்று சான்றிதழ் வாங்கியிருந்தாலும், பள்ளியில் பதினோராம் வகுப்பு மாணவர்கள் பட்டியலில் என் பெயர் இல்லை.
அதிர்ச்சி… குழப்பம்… நானும், என்னுடைய அம்மாவும் தலைமையாசிரியரைப் பார்த்து, இது குறித்து விசாரித்தோம். அவர் என்னை அதே பள்ளியில் ஆங்கில மீடியம் செக்க்ஷனில் சேர்த்திருப்பதாகச் சொன்னார். அதிர்ந்து மறுத்த என்னை, “ஆறாம் வகுப்பு வரை ஆங்கில மீடியத்தில் படித்த உன்னால் நிச்சயம் சமாளிக்க முடியும். மேலும் எப்படியும் கல்லூரியில் பெரும்பாலும் ஆங்கில மீடியம்தான் இருக்கும். அப்போது சமாளித்துதான் ஆக வேண்டியிருக்கும். அதை, இப்போதே செய்… “ என்று கூறி, வலுக்கட்டாயமாக ஆங்கில மீடியத்தில் சேர்த்துவிட்டார்.
அதை என்னால் ஏற்றுக் கொள்ளவே முடியவில்லை. கவலையில் ஆழ்ந்தேன்.
பனிரெண்டாம்   வகுப்பு  பொதுத்தேர்வில்,  பள்ளியளவில்,  ஆங்கிலப்பாடத்தில்  முதல்  மதிப்பெண் ( 177 / 200 , 89% ) பெறப்போகும் மாணவனே நான்தான்… என்பது தெரியாமல் அன்றைய சூழலில் மிகவும் குழம்பிப்போனேன். எனக்கு என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை.
அப்போது வீட்டிலிலேயே முடங்கிப்போய், ' பக்தி ’, ' முக்தி ' என்று ஆன்மீகப்புத்தகங்களை கரைத்து குடித்துக் கொண்டிருந்த என் அண்ணனின் ஆலோசனையின்படி, பதினோராம் வகுப்பு ஆங்கில மீடியப் புத்தகங்களோடு, தமிழ் மீடிய புத்தகங்களையும் சேர்த்து வாங்கி, ஒப்பிட்டு, ஒப்பிட்டு புரிந்து படித்து பதினோராம் வகுப்பை தாண்டினேன். அதன்பிறகு எனக்கு, பனிரெண்டாம் வகுப்பில் தமிழ் மீடிய புத்தகங்கள் தேவைப்படவில்லை.
அது சரி, ஆங்கிலப்பாடத்தில் முதல் மதிப்பெண் பெற்ற ரகசியத்தை சொல்கிறேன்.
ஆங்கிலப்பாடத்திற்கு நோட்ஸ் வாங்கச் சென்றேன். கடையில் 60 பக்க நோட்ஸ் 40/- ரூபாய் என்றார்கள். 100 பக்க நோட்ஸ் 50/- ரூபாய் என்றார்கள் (ஒரு உதாரணத்திற்கு சொல்கிறேன்…). எது இலாபம் என யோசித்தேன். 100 பக்க நோட்ஸை வாங்கினேன் (பிசினஸ் மைன்ட் மொமண்ட்).பள்ளியில் மற்ற மாணவர்கள் அனைவரும் 40/- ரூபாய் நோட்ஸை பின்பற்றி படிக்க, ‘என் வழி தனி வழி’ என்று நான் தைரியமாக அந்தத் தரமான 50/- ரூபாய் நோட்ஸை பின்பற்றி படித்தேன். முதல் மதிப்பெண் பெற்றேன். அவ்வளவுதான்...

Childhood Memories 4 :

பால்ய கால நினைவுகள் : 4 : நான் ஆறாம் வகுப்பில் பெயிலான கதை :

அப்போது நான் ஆறாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒல்லியான தேகம் கொண்ட என் அண்ணன் எப்பொழுதும் மிகக் கொஞ்சமாகத்தான் சாப்பிடுவான். எப்போதும் சோர்ந்தே இருப்பான். அவன் பள்ளிப்பாடங்களை மிக, மிக மெதுவாகத் தான் எழுதுவான். அதனால் ஏற்பட்ட சிரமங்களால், அவனுக்கு பள்ளி செல்ல விருப்பமில்லாமலே போய் விட்டது.

பள்ளிக்கு எங்கள் இருவரையும் எங்கள் அப்பா சைக்கிளில் கொண்டு சென்று விடுவது வழக்கம். சீருடை அணிந்து, சாப்பிட்டு முடித்து, பள்ளிக்குக் கிளம்பும் சரியான நேரத்தில், வீட்டிலிருந்து இருந்து தப்பித்து ஓடி, பள்ளிக்கு செல்லாமல் டிமிக்கி அடிப்பது அவனது வழக்கம்.

அவன் அடிக்கடி பள்ளிக்கு டிமிக்கி அடிப்பதைப் பார்த்து, பார்த்து, “ நான் மட்டும் என்ன இளிச்சவாயனா…? ” என்று யோசித்து பார்த்ததின் விளைவு, எனக்கும் பள்ளிக்கு டிமிக்கி அடிக்கும் பழக்கம் வந்துவிட்டது. சரியாக பள்ளிக்கு கிளம்பும் நேரத்தில், அவன் கிழக்கு பக்கம் தப்பித்து ஓட… நான் மேற்கு பக்கம் தப்பித்து ஓட, எங்கள் அப்பா யாரை பின் தொடர்ந்து ஓட…? எனக் குழம்பி நிற்பார்.

இப்படியாக அந்த வருட பள்ளிப்படிப்பில் இருவரும் பெயிலாகிவிட… எங்கள் அப்பா, இனி இருவரையும் ஆங்கில மீடியத்தில் படிக்க வைப்பது வீண் செலவு என முடிவு செய்து தமிழ் மீடியத்தில் வெவ்வேறு பள்ளிகளில் சேர்த்துவிட்டார்.

தமிழ் மீடியத்தில் சேர்த்துவிடப்பட்ட நான், அங்கு உள்ள மாணவர்கள் ஆங்கிலப்பாடத்தில் பாஸாகவும், மதிப்பெண் எடுக்கவும் மிகவும் சிரமப்படுவதைப் பார்த்தேன். நானோ அசால்ட்டாக எழுபதுக்கு மேல் வாங்கினேன். அப்போதே எனக்கு தெரிந்துவிட்டது… அந்தக் கூட்டத்தில் நான்தான் ராஜா என்று… முதல் பருவத்தேர்வில் ஐம்பதாவது ரேங்க் வாங்கிய நான், அடுத்த பருவத்தேர்வில் ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க் வாங்கினேன். உண்மை. அதன் பிறகு போட்டிக்கு ஆள் இல்லாமல் அன்னபோஸ்ட்டாக (அதே பள்ளியில் எட்டாம் வகுப்பு வரை) எப்பொழும் நான்தான் ஃபர்ஸ்ட் ரேங்க். இப்படியாக நான் படிப்போடு ஒன்றிவிட… வேறு ஒரு பள்ளியில் சேர்க்கப்பட்ட என் அண்ணனோ பள்ளிப்படிப்பை பாதியிலேயே நிறுத்திவிட்டான். அவனையும் குறை சொல்லிவிட முடியாது. வீக்கான உடல்நிலை அவனுக்குள் நிறைய தாழ்வு மனப்பான்மையை ஏற்படுத்திவிட்டது.

Childhood Memories 3 :

பால்யகால நினைவுகள் : 3 

கிராமத்தில், மாலைவேளையில் பொழுது போகாமல் நானும், என் அண்ணனும் சுற்றித்திரிந்தோம். அப்போதெல்லாம் எல்லோருடைய வீடுகளிலும் டி.வி இருக்காது. அது ஒரு கிராமம் என்பதால் ஒரு தெருவில் நான்கைந்து வீடுகளில் டி.வி இருந்தால் அதிகம்.

தெருவில் நடந்த சென்று கொண்டிருந்த நாங்கள் ஒரு வீட்டில் பத்து, பதினைந்து பேர் கூட்டமாக டி.வியில் திரைப்படம் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து, நாங்களும் அந்தக்கூட்டத்தில் இணைந்து டி.வி பார்த்தோம். நாங்கள் டி.விக்கு வெகு அருகில் உட்கார்ந்து டி.வி பார்க்க நேர்ந்தது.

அப்படி பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போது அதில் ஒரு கதாபாத்திரம் மட்டும் திடீரென்று இயல்புக்கு மீறி, கட்டைக் குரலில் பேசுவதுபோல் தோன்றவே… நான் குழப்பத்துடன் என் அண்ணனைப் பார்த்தேன். அவனும் அந்த விசயத்தை கவனித்து, என்னைக் குழப்பத்துடன் பார்த்தான். பிறகு நாங்கள் இருவரும் மற்றவர்களை திரும்பிப் பார்க்க, அவர்களோ எந்த சலனமும் இல்லாமல் டி.வி பார்த்துக் கொண்டிருக்க, எங்களுக்கு சிரிப்பு வந்து விட்டது. சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு மீண்டும் டி.வி பார்க்க, அதே போலவே, அதே கதாபாத்திரம் கட்டைக் குரலில் பேச… நாங்கள் மட்டும் ரகசியமாக சிரித்தோம். என்ன மாயமோ தெரியவில்லை... மற்ற அனைவரும் எந்த சலனமும் இல்லாமல் டி.வி பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். எங்களால் சிரிப்பை அடக்கமுடியாமல் போனநிலையில், நாங்கள் சிரிப்பதை மற்றவர்கள் கவனித்து விட… எங்கே அவர்கள் எங்களை கழுத்தைப் பிடித்து வெளியே தள்ளி விட்டுவிடுவார்களோ என்று பயந்து, நாங்களாகவே வெளியே வந்து விட்டோம்.

ஏதோ ஒரு அமானுஷ்யம் அன்று எங்களை திட்டமிட்டு வெளியே தள்ளிவிட்டது என்றே சொல்ல வேண்டும்.

மறுநாள் காலையில் நாளிதழ் செய்தி : “வீட்டின் மேற்கூரை இடிந்து டி.வி பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர்கள் படுகாயம்.”

ஹி… ஹி… மேற்கண்ட கடைசி வரி மட்டும் கற்பனை. சுவாரஸ்யமான ஒரு பொய்.

“மோஸ்ட் வெல்கம் அம்மா…”

சும்மா... எனக்கு மிகவும் பிடித்த டி.வி விளம்பரத்தின் எஃபெக்ட்டை இந்த உண்மைச்சம்பவத்தில் இணைத்துப்பார்த்தேன்.